Behalve de foto’s van opgemaakte borden, miauwende
katten, blije kindergezichtjes, glanzend pakpapier,

walmende kaarsjes, zwarte zwiepende takken en een enkele
voorbijganger, delen we niets. Niemand praat over

de aanleiding tot dit feest, de prognoses voor volgend jaar
of volgende week, hoe we dit vroeger

deden en hoe lang nog de piek in de boom staat, we zuchten
alleen bij de dampende schalen. De kleinste

zal uitleggen dat er twee mannen zijn met een witte baard
en kijken naar de zwarte van zijn vader of hoe

opa gisteren hier was en jij nu, granny en dan verdergaan
met zijn ingewikkelde spel waarbij languit

op de grond liggen het meest verleidelijke is, misschien zelfs
schuiven tot onder de bank. Daar zijn ze goed in.