Het is meestal voldoende als je zegt dat je je best gaat doen.
Niet voor jezelf, maar voor de ander. Ja je kunt

makkelijk een poes breien die een wijduitstaande vacht heeft
met drie kleuren erin en die sprekend lijkt op

de hemelende vriend, ja je vindt zeker de achterklep van de
rode Citroën terug die net daarvoor uit de bocht

vloog, ja je houdt de gehaktballetjes aan de kant en maakt een
nestje van de spaghetti zonder leven erin en ja

je houdt minstens dertig keer zoveel van de ander. Veel later
kun je je dan verdedigen met dat je zo je best

deed, heus. Je schuift op je buik onder de kasten door op zoek
naar die achterklep, rood, en trekt wat aan de

draden van de zachtste wol en hanteert een verbod op alles
behalve de liefde en legt jezelf in het midden.