Het is dat storend detail zoals vingers die blijven haken aan de
verkeerde stof, een naam die je in een gesprek vergeet,

het zojuist gelezen verhaal dat je niet meer kunt reconstrueren
en maar heel soms is het bijzonder als je dat

alles combineert. Een beetje, zo stel ik me voor, als aan het eind
alle mensen uit je leven terugkomen maar niet

in een juiste volgorde en je van de ene tijd in de andere huppelt
zodat je wisselend van inhoud en gedrag afscheid

neemt. Zoals in een droom waarbij je hem vasthield maar hij naar
beneden gleed en op de grond uiteenspatte terwijl

je had afgesproken voorzichtig te zijn, iedereen stond er omheen
maar niemand luisterde naar elkaar. Vannacht

streelde je een lijf dat wel meewerkte maar kreeg je kippenvel van
een ruw omhulsel waarin hij plotseling zat, dat.