Steeds langs dezelfde plaatsen komend, de deuren bijna nog los
vindend, de damp van de badkamer door het bovenste

raam, de planten in een scheve rij voor het venster en soms ook
een bewoner of twee nog op de leren banken,

blijft het verleden aan ons kleven alsof we meteen weer in de rol
van toen kunnen vallen en verder kunnen gaan

met vriendin zijn, echtgenote, kind. We zijn zojuist verhuisd en
denken dat we voor altijd daar zullen blijven

terwijl we eindigen als buurvrouw driehoog-achter, bezoek komt
nog aan gestommeld en trekt zich op aan het touw

naast de trap of toetert langs de voordeur, moeders brengen lekkers
of hun tijdschriften, een naaipatroontje, een

recept en vaders zuchten met de handen op de rug en vinden dit
uitzicht een van de mooiste, echt!