Zal ik verdwijnen, zal ik opgaan in de geur van het
open kajuitraam, het water gekromd om de
steven, het weiland nat nog en de zon nog onvindbaar,
de handelingen nog even dromerig en
bij uitzondering traag, zal ik plonzend mijn armen en
benen uitslaan of gewoon even langzaam
het pad nemen voorbij de bocht, mijn ene hand in de
warme bek van het kalf stoppen en met
de ander zijn harde vacht strelen, koffie drinken met
het vliesdunne vel van de schuimende melk
daarop en terug komen bij mijn grootouders, als vanzelf
en met mijn nagels over het even harde tapijt
krassen waarin misschien mijn naam verschijnt daar
op hun tafel zodat zij mij zich herinneren?
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x