Het is onderdeel van het sorteren, opruimen, bij elkaar zoeken,
dit turen door een kleine camera die hij

rennend bijna door het huis vasthoudt en waarmee hij ons op
de juiste plek zet en dan grijnzend vastlegt, voor

altijd of voor even, dat weten we nog niet, soms in het blauw
en soms op de kop en soms tot in het kleinste

detail, de allerkleinste fotograaf in de familie die zeker en vast
vreselijk beroemd gaat worden, het perfecte

cadeau voor L. (7) die zonder dat we het vroegen alvast het komend
half jaar overzee voor zijn rekening neemt, de reis

en het verblijf daar en het gemis van ons, als jullie nu even, roept
hij bij vertrek uit het slaapkamerraam, in het gras

gaan staan en hij wijst naar de overkant en zwaait met zijn hand
en wij lachen verlegen en horen het klikken van ver.