Ze zongen zelfs zachtjes mee, zegt een vriend, en hoe lang geleden
was dat, zijn vrouw neuriede terwijl we dachten dat

ze alleen maar van Franse liedjes hield, een ander stuurt berichtjes
vol goede kritieken en dat er een nieuwe generatie opstaat,

wist ik de naam van die acteur, en wanneer kwam mijn omhooggestoken
duim voor deze gigantische ervaring, nou, aarzelde ik,

en niet, en dat ik eigenlijk helemaal niet van plan was ooit te delen en
dat iedereen af moest blijven van mijn dichter bij uitstek,

mijn broertje die aan de wand van mijn werkkamer grijnst en zijn hand
met de lange nagels vouwt en een stippenshirt draagt

dat in het groen hier in de kast hangt, ik bedoel dat ik in mijn eentje
in een roodpluchen zaal zijn hand openvouw en daarin mijn

wang wil leggen en niets zeg maar eenmaal buiten dieper ademhaal
en mijn regels oefen en schrijf en nadenk en dan even huppel.