Vroeger zei een vriendje dat we niets hadden samen maar dat
er wel iets was, het was een zoethoudertje en een

vaag gevoel van geruststelling. Nu reageert het liefje op een
mooie foto met ‘spannend, het is wel iets’

en laat de rest weg zodat we met geen enkel gevoel verder
kunnen, iets is tenslotte veel te weinig.

Er komt wel een beeld terug maar dat zal ook wel niet veel
zijn dus dat drukken we weg, het is nacht tenslotte,

we moeten slapen en tegen de ochtend hoor ik mezelf hem
omschrijven tegen iemand die ik zojuist ontmoette,

een beetje opscheppen, hem groter maken en dan word ik
verwonderd wakker. Zo kan het blijkbaar ook.

Weten dat het niks is, niks wordt en niks blijft maar gewoon
doen alsof. We zingen zelfs achter het scherm!