Voordat ze kwijtraakte, had mevrouw W. nog even haar
haren gekamd en een luchtje opgespoten, ze was

met de lift naar beneden gegaan maar toen weer naar boven,
ze dacht dat het lichte blauw van haar truitje niet

helemaal paste bij het bruin van haar broek maar ze was
vergeten waar haar blauwe broek was en ook

dat ze broeken niet in haar eentje aan- en uitkreeg, de kledingkast
leek haar vreemd dus ging ze de gang weer op en

zocht naar iets dat ze wel kende en kwam uit bij de huiskamer
in de hoek waar geen kind meer aan tafel zat,

de krant blijkbaar al uit was, zodoende kwam ze toch weer in
de lift waar de heer S. stond die heel vriendelijk op de

knopjes drukte. Ze rook haar eigen parfum en voelde zich
eindelijk thuis en bleef toen hangen in de tijd.