We weten nu best veel van haar, toch? Och…Wel joh, ze
is wat aan de zware kant, ze is oma, ze slaapt

af en toe slecht, ze struikelt ’s morgens over haar eigen
benen en….Nou ja, dat zegt toch allemaal niets?

Ja maar je hebt een beeld, toch? …..Ik zie haar zo voor me.
Je doet je best maar. Je wilt toch wel iets weten?

Ik hoef niet zo nodig. O. Ze lijkt me niet makkelijk. ? Ja,
Dat vind jij natuurlijk weer een onnodige

opmerking. En alleen hé, ze is best vaak alleen. Wat gaat
jou dat aan? Nou ze schrijft het toch op.

Zucht. Ik denk….Weet je wat jij moet doen? Nou? Het
opschrijven! Maar wie leest het dan, jij niet.

Ik heb het beeld al. (Ogen dicht, heel ver weg. Hij voelt iets.)
Zeg… Ja? Moet het rijmen?