Als de agenda al voor het nieuwe jaar in de kast ligt, begin
ik als het ware te vroeg en hang ik aan het koordje

dat nog tussen de volle bladen zit te bungelen boven een
stukje niets. Dat gebeurde ook toen de eerste

nieuwsbrief al gereed stond terwijl er nog geen nieuw jaar
was en ik nog even een grapje wilde maken over hoe

vooruitstrevend wij waren en altijd de eerste maar ik liet
het achterwege, voelde me ontheemd echter zoals

je dat met bungelen hebt en met dat stukje niets. De lief zei
later dat er gelukkig alweer een dag voorbij was, hij

zou gewoon springen maar dat kwam beide omdat het leven
lastig is, voor hem althans, en er zonder te bewegen

altijd iets van hechtingsproblemen zijn. Met bewegen trouwens
ook. Agenda’s en nieuwsbrieven heeft hij niet.