‘Ik wil schrijven’, had hij gezegd, en telkens als die zin weer bovenkwam, was ze er helemaal van ondersteboven. Het leek haar dat niemand haar ooit zo’n mooie droom had verteld, zo’n nobele ambitie. Als ze niet zo’n stuntel was geweest en minder dom, zou ze hebben gevraagd in welk genre en waarover hij ging schrijven. Of hij verhalen zou verzinnen of dat hij de waarheid zou vertellen.

Leïla Slimani, uit Kijk ons dansen, deel 2 van Het land van de anderen, Nieuw Amsterdam 2022
vertaald uit het Frans door Gertrud Maes