Dit is mijn stukje stad. Met fietsende pubers die me de heg
in duwen want het is makkelijker en sneller om

over de stoep de ingang van hun schoolgebouw te vinden,
met te snelle chauffeurs die in de achteraf straatjes

denken harder te kunnen, piepend en slippend de rotonde
ingaan en dan niet meer weten in welke richting,

met trage bejaarden die desondanks de supermarkt bereiken
alwaar ze botsen tegen de straatwerkers die nu al

willen lunchen. Mijn stukje dat ik blindelings ken, onder de
bomen door wakker wordend, de losse tegel daar,

de kinderen tegen het glas van de flat, brommertjes pruttelend,
de vuilniszakken open gescheurd of gewoon

vergeten, de bakker de warmste, de boekverkoper de dikste,
de caissière een lid van dezelfde familie, die van mij.