Als er niemand meer is om ons te vertellen hoe het moet,
is er ook niemand meer tegen wie we ons kunnen

afzetten door het omgekeerde te doen, een lange tong uit
te steken en vrolijk de andere kant op te gaan,

niets dat onvoorstelbaar meer is of een te grote uitdaging
en zeker niets dat gedeeld hoeft te worden met

welke autoriteit dan ook. En dan zijn we nog eens vreselijk
tegen elke vorm van knechting, duiding, uitleg,

niet bereid tot welk stappenplan dan ook, de focus is totaal
en gericht op alles en een doel hoort bij

het vermaledijde voetbal. Dat richtingsgevoel ontbreekt of
welk soort kompas dan ook is duidelijk. Alleen

ergens diep van binnen zit een automatische aansturing,
een gedrevenheid die over hekken en grenzen gaat.