De allerkleinste heeft moeite met het begrip ‘vandaag’. Vallen
vanavond en vanmiddag daar ook onder of is dat

een uitgesteld iets en hoort vanmorgen dan niet meer bij de
volgende keer dat ik kom? En is morgen niet

gewoon ook van nu? Hij is tegen mij in slaap gevallen, ik draag
hem als een baby en zelfs zijn broer zegt ‘ach’

en dan langgerekt en trekt een vinger door de natte krullen. Leg
hem maar op de bank, zegt hij en met kussens

bouwen we zijn veiligheid, dan kunnen wij verder spelen en dat
doen we. We praten nu iets volwassener, ook op

fluistertoon kun je de diepte in, dus alle monsters die de kleinste
niet wil kennen, komen aan bod. Maar, protesteer ik

lichtjes, die zijn toch uitgestorven? De een-na-kleinste corrigeert
me als ik de namen uitspreek en wil alle feiten.