Vanzelfsprekendheid, zegt de een, is de grootste valkuil
geweest. Gemak, gewenning, luiheid.
Het ego van ons allemaal, zegt de ander. Een pandemie
heeft dat niet veranderd, een oorlog doet dat
misschien wel. Een derde scrollt door zijn vakantiebestemming,
filmt alvast zijn voorpret. Ik las laatst, zegt hij,
maar hij maakt zijn zin niet af. De eerste gaat door over dat
luxe probleem, de tweede schenkt de glazen nog
eens vol. Er is een vierde die door dat alles heen walst, nu
nog dansend. Hij komt niet echt tot hier, hij
wil daar blijven. Alles dat hij beweert horen we niet goed.
De zee rond het eiland van de derde
spoelt te hard aan, de zon is heet, je kunt een extra nachtje
boeken zonder bij te betalen. Zegt hij.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x