Ongevraagd is er een icoontje verschenen rechts onderaan
het scherm dat zonnetjes, wolkjes of

bliksemflitsen aangeeft waarop het oog dan blijft hangen
en het lijf zich verzet, opstaat en de echte lucht

verkent. Een beetje zoals mijn moeder dat vroeger deed.
In tegenstelling tot mijn vader die altijd

beweerde dat de bui bijna voorbij was, kwam zij met details
terwijl ze de stekkers uit het stopcontact trok.

Ongevraagd dus zoals de lezer hier lastiggevallen wordt met
nauwgezette beschrijvingen, routes en

recepten terwijl het volstaat te schrijven dat noodweer van
tijdelijke aard is. Natuurlijk koppelen we

daarbij alle verbindingen los zodat het voelt alsof we met
inhoud en al de lucht in zweven en meeblazen met

de wind.