Alleen bij hem had ik het gevoel dat hij ergens zweefde, zijn
plek zocht, voorzichtig neerdaalde en zich vlijde

tussen ons, zijn vleugels opvouwde, afdeed zelfs, en deed alsof
hij een mens was en van een bijzondere missie geen

sprake maar een toevalligheid dat hij goed was in vrede, lekkere
maaltijden, discretie, problemen oplossen en een

algemene rust. Dat hij, al vliegend, lang had gezocht voor een
zachte landing, mijn onvrede had gevoeld, mijn

zucht, een onvolledigheid die alleen hij had geraden en die hij
oploste door langs te komen. Iedereen weer blij.

Als ik hem feliciteer, noem ik dat niet. Ik zeg iets over langgerekte
benen, geslobber en kleine glimlachjes, de

hoeveelheid blond, zijn geren door mijn kamers, zijn bovenop mij
behoedzaam zijn, zijn hartjes groot en rood.

 

(gefeliciteerd Ruben Nicolaas met je 28e verjaardag)