Zoals ze vroeger hun best deden vooraan te zitten bij hun
lievelingsleraar en met hun tong uit de mond het

schoonst schreven, zo begeven ze zich nu naar het voorste
stuk van het zaaltje om die ene begeerlijke plaats

die ze natuurlijk niet kunnen delen. Mevrouw E. is een fractie
sneller, mevrouw K. net iets gehaaider, het is

eigenlijk reuze komisch als je al vooraan zit en het gadeslaat
maar de vrouwen blijven de rest van de middag

boos zodat de hele groep boos wordt en geen verhaaltje helpt.
Iets over oud en wijs zijn, iets over allemaal hetzelfde

zijn verliest het van slecht gehoor, opspelende kwalen, deze
tijd, een scheldwoord en immens droeve ogen.

Leraren delen stickers uit en fluiten, zij krijgen niets. De heer
R. blijft ondertussen maar zwaaien, dat wel.