Nu de allerkleinste vingertjes de knopjes weten te vinden, krijg
ik koekjes, hartjes en wereldbollen in zulke aantallen

dat we helemaal verlegen worden. Beperkt de een zich nog tot
een hartje, een klavertje, een rupsje, de ander

grossiert in tientallen van alles dat zich aandient en vliegt de
wereld over op racefiets en zeilboot. Dat verschil

treffen we ook bij de ouderen. De langste, die tot vorige week
toe slechts ja en oké typte, stuurt nu foto’s van

zwart bestek, glimmende bureaupoten, een bed in wording en een
nat hoofd uit een heerlijke douche terwijl de gamer

een moestuin probeert en zijn katten aan riempjes buiten heeft en
dat op vierhoog, en de oudste volstaat met

bewijzen als die allerkleinste vingertjes, beentjes, buikjes, oogjes
en krulhaartjes, lente en bij allemaal een nieuw hoofdstuk.