Slordig want in haast getrokken loopt de streep rood en
jeukerig van haar buik af, zwetend onder de

plooien en nagetrokken met haar vingers, alleen die van
haar. Als trofee soms onder de opgetrokken

trui, de neergehaalde broek, als verrassing bij een vlaag
wind die de jurk omhoog gooit op een wel

heel zomerse dag en met handgebaar in omvang bekend,
vergeleken zoals het verhaal gedeeld moet

onder kwebbelende collega’s bij het koffiezetapparaat en
liever niet te vroeg in de ochtend.

Terwijl mannen zich buigen over de cijfers, percentages,
winstmarges en vervelende cliënte C., blijven

zij nog wat bij het stomende apparaat staan, bijna met de
buiken tegen elkaar, en herinneren zich.

 

 

(mijn oudste, 34 jaar geleden)