Het is alsof wij dit beter kunnen: meteen op de grond duiken en
ons verstoppen onder de eettafel, ons hoofd stoten

of gewoon verliezen, eindeloos de hoed zoeken bij de juiste persoon
en het blad omslaan waarop de dinosaurussen het

leven verliezen, een vogeltje in de tuin met de pootjes omhoog, een
orenkruiper buiten zetten, een snottebel overnemen,

met mijn vingers in bolle wangen prikken of honderd keer mijn
oorbellen in en uit mijn oren halen en door heel

kleine vingertjes laten bewonderen en terug laten hangen, broeken
ophijsen en helpen sokken te verliezen en dan

tellen, tot tien is zoveel leuker als het heel schattige voetjes zijn met
de mooiste teentjes nog, en dan in het donker of op

de weg terug met de ogen dicht bidden dat alles altijd en uiteindelijk
goed komt en blijft, dat vooral.