Zou het hout tussen hen beiden al vermolmd zijn, vergaan tot pulp
en gemengd met beesten en aarde nu op elkaar drukken

als een verplicht huwelijk, een handeling in het duister waar slechts
de een lichtelijk van genoot, en zou

dan de ander eindelijk wat warmte voelen ook al is de grond nu
bevroren of wat steun en erkenning, niet

iedereen ligt per slot van rekening boven op hem, niet meer, en er
waren wat voordelen aan de verbintenis of aan zo’n

afgesloten geheel, zouden de botten door elkaar geraakt zijn alsof
er tenslotte passie in het spel kwam of eindelijk meer

dan strijdende woorden en zou iemand nog iets herkennen als we op
onze knieën en nagels tot op het bot

de voorvaderen heilig verklaarden en onze afkomst zegenden alleen
al omdat we blij zijn dat wij bovengronds leven?