Het is in de nacht dat sommige gedachten blijven steken tussen
de spleten en kieren en pas verdwijnen als ze

losgerukt worden waarbij ze dan nog scherven en snippers laten
zien die zich nestelen op verkeerde plaatsen.

Bij voorkeur liggen ze in de warme holtes van, de plooien in lijf
en laken, en groeien nog wat door, vormen

nieuwe hele problemen die onoverkomelijk zijn maar bij het licht
in de ochtend achterblijven, oplossen, leegbloeden

of veranderen in vrolijke verzinsels. Daar tussendoor komen er
kinderen om, hangen aan randen van bergen,

huizen, bruggen, slaan stappen over op straten, scheren over lege
wateren, vallen uit de lucht, onbereikbaar

voor schreeuwen, moeders, handen grijpen, verklaren, bewaren,
toekomst, zijn, elkaar, de dag, doen hetzelfde de nacht erop.