Gisteren vertelde hij dat hij ook wel eens een gedicht maakt,
luister maar, heel gemakkelijk eigenlijk. Vandaag

gaat hij op zoek naar een lief gezichtje dat hij van haar lijf kan
plukken en vasthouden kan, meenemen

misschien. Wat rijmt er op ‘verlegen’ maar ik zeg dat er niets
hoeft te rijmen, niet iedereen kan daar tegen.

Terwijl er op het schermpje alternatieven gezocht worden voor
een en hetzelfde begrip, zal hij vandaag

met handgebaren haar hoofd terugzetten, voor lief iets anders
nemen, benieuwd wat hij morgen zegt. Hoe ze

kijkt, zegt hij, daar hangt het misschien van af. Gisteren riep hij
ook nog dat moeders of te blij zijn of te

bezorgd reageren. Insturen, zou ik zeggen, voor een wedstrijd
maar ik hield gelukkig mijn mond en knikte.