een code oranje in mijn hart

Nu hij een naam heeft, hart onder mijn hand, dansende
vlinder op haar jurk, vervolg op een nachtelijk

telefoontje, een grimas met vet en strijdkleuren en ogen
vastbesloten gesloten, geroepen met

zoveel zorgvuldigheid en liefde, teer passend in de boog
van haar armen, en ik weet dat hij

veilig is, zij achterovervallend met het haar langszij en
de gelukkigste glimlach ooit, zag je eerder

zulke zelfbewuste overgave, en hij opnieuw terugkeert
als ridder, held, liefste, vallende

ster, zoon, vader, broer en zich aansluit bij het tromgeroffel
en de lange stoet van beren, feestmuts,

chocoladecake, zachte hoempapamuziek, zonder meer de
maat wetend, huil ik om zijn komst.

Londen, 5 september 2018
Lee Ruben
“van de open plek in het bos”