sterren in de richting van het Noorden

Zal ik over een vijfentwintig jaar ook haar toefluisteren
dat ik een aantal bundels heb gemaakt, dat

jonge ding dat midden in de kring mij voorleest totdat
haar wangen net zo rood zijn als de mijne?

Weten hoeveel exemplaren er verkocht zijn en hoe ik
te werk ging en waar de voorbeelden

nog liggen en hoe mijn moeder dat vond en hoe ik over
de inhoud ruziede met mijn mannen? Trekt

iemand dan aan mijn mouwen en dwingt me tot zitten
omdat ik anders voorover tuimel en me

lelijk bezeer en bungelen er dan plastic bloemetjes aan
mijn rollator die mijn nieuwe verkering

mij geplukt heeft? Mijn lief die niet lezen kan meer maar
Baudelaire citeerde in een eerdere gang?