Dus hij is nu naar de overkant en hij ging in volle overtuiging
dat zijn Heer op hem wachtte en kijk, ik
zie zijn zwaaien en zijn lach en hoe hij van onder de tafel
opstond en vertrok en zijn hoofd niet stootte en het
taartje niet liet vallen, de rest aan mij liet, ik zie hem gaan. Dus
hij wiens krachten langzaam vervielen, bij
wie alleen de dromen enger werden, stuurt mij binnenkort een
routebeschrijving en een kaartje met vrolijke groeten
en wel thuis. En tot zo lang droom ik nog mijn ergste dromen,
maak mijn lakens nat, print mijn afdruk in
de zachtste bedding en schreeuw genade en help en red ons en
verdomme waarom ben jij niet hier en raak
in de kluwen verward alvorens ik van de rand op de grond stoot
en de deur op een kiertje laat voor het licht, het licht en Hem.
(neef K. nogmaals)
hans altena
11 augustus 2017 — 09:31
Hoe je achter het erge het mooie ziet… Sterkte
alja
11 augustus 2017 — 12:47
zou ik dan toch een positieve instelling hebben :-), dank Hans