Hoe kan ik over gretigheid spreken of over honger,
liefde, zucht naar, hoe over afwezigheid terwijl
wij allen zo aanwezig zijn, de camera loopt, mobiel
verwerken we wat ons voor de voeten valt,
halve lijven, veel bloed, gekreun en geweerschoten.
Waarom nog te praten over hem, afvallige
in elk geloof, tegenstander van elk gezin, reiziger
door elke tijd, zich tegenover mij
opstellend als God terwijl wij allang niet meer tot
knielen bereid zijn. Menselijk schild
behoed ons. Kruis ons bot, verhef ons hoofd, tik in
ons schermpje dat we veilig zijn, vertel
onze gezinsleden dat we veilig zijn, vertel onszelf
dat we veilig zijn, vertel ons dat ene.
Spreek opnieuw over liefde en gulzigheid, stil de
honger, wees aanwezig, nu, struikel niet.
hans altena
4 juni 2017 — 08:23
Met de mobiel naast me waarop het bericht dat onze aangenomen dochter veilig is met de gruwel nog voor haar ogen, lees ik jouw gedicht en slik
alja
4 juni 2017 — 08:39
de mijnen meldden zich ook veilig, toch voelt het niet zo