Is het wel de waan van alle dag en niet ons eigen
half wakkere toestand, het gedrocht dat

vanuit dromen bij ons waakt, de tegenstelling tussen
onszelf en de ander, de bewering immers

dat wij zoveel meer zien? Kunnen wij niet gewoon
liedjes zingen van stil geluk en krijten

bij de eerste krokus en paaseieren kopen die nu al
in het schap liggen en doen, kortom

doen alsof? Vieren dat Pasen door een paashaas
komt en alle uitleg van domme moeders

geloven. Liefde tenslotte overwint alles en nee, je
mag er maar één per dag. Besluiten wij

niet vandaag dat we voortaan op dezelfde hoogte
blijven als het kind in de winkel?