Ach, je vader, zegt hij, die beheerste toch de gehele
Russische literatuur, het harmonium met

zijn duistere klanken, de dorpsbewoners en de cijfers
uit de landbouw, jullie en dan reed hij

nog statig op zijn oude Gazelle en had als enige geen
broodtrommeltje achterop. Je vergeet,

zeg ik, de tranen in zijn ogen bij I Want You en dat
van die Russen is weer overdreven.

Sowieso was alles dat hij schreef lichtelijk overtrokken.
We knikken. Alle ervaring komt van pas.

Alles dat we nu zeggen, geloven we. Opeens zijn we
autoriteiten op het gebied van, nou ja,

alles. Uiteindelijk komt het goed, dat is wat we vertellen,
ook al is alles echt gebeurd. We knikken weer.