wind

Het noorden, zegt hij, zonder hoofdletter is de richting
van de wind, en met kapitaal een

beoogde locatie, wat wil je? Het Noorden is altijd dat
wat recht voor me ligt, zeg ik hem,

het is locatie en richting ineen, alleen het is niet de wind
die me brengt maar ikzelf. Kinderlijk

loop ik door, zevenmijlslaarzen, hooggehakt, blootsvoets.
Alsof ik sterren zie staan en iemand moet

bezoeken, geschenken over mijn schouder. Alsof er een
regenboog verschijnt met de pot met goud of

eenvoudiger nog: een roomsoes aan het eind van het pad.
Alsof mijn moeder daar wacht met een

rulle handdoek voor de doorstane kou en regen en ander
ongemak. Alsof aan het eind van

al die lange doorgaande wegen eindelijk de overtuiging
volgt dat ik niet de enige reiziger was.