Hij wil een gesprek, geen vragen zoals ik me die
verzon, een ontmoeting zoals elke
afspraak aan de keukentafel, mijn voordeur op een
kier, de wind om onze benen, bladeren
ritselend in de hal, de poes met zijn kop in mijn tas.
En toch vraag ik. En toch antwoordt hij.
Zijn archief uitgespreid over tafel, zwart-wit foto’s
en slordig gevouwen artikelen.
Ik zie een sterke man, jong en met blote armen op
een motor, haar lange haar achterop.
Dichten, zegt hij, is als verliefd zijn en de zin van het
leven is dat het geleefd moet worden.
Een dialoog kan dezelfde koorts bevatten, samenvallend
in tijd en snelheid, schrijlings zittend.
(bij het interview met dichter P.)
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x