Het is de overgave die ik mis, de
vanzelfsprekendheid en het

vervolg. Er rust een koele hand op
mijn schouder. De mannen

voor me en de vrouwen naast me
onveranderd. Een vaste

stem, een blozende gezondheid.
Onaantrekkelijk wordt

alternatief. Het is hetzelfde klein
worden als laatst:

volwassen zijn maar het niet voelen.
Het huis bewonen waar zij

jaren terug de thee serveerden met
weke witte sneden brood.