Het is daar, samengepakt in de achterste
ruimte, vlak voor de trap en het
toilet en nog steeds tegenover de toog, ik
kan je kussen en me
tegen je aan duwen en niemand zal het
zien, iedereen kust, iedereen
duwt om een glimp op te vangen van elkaar,
zichzelf weerspiegeld in
volle glazen, schuim over de rand. Hier is
niets, nu ja, de kat applaudisseert.
De deur kraakt, er is heimwee in elke
beweging, lachend sta je
op de foto. Later mompel je iets over
slechte verbindingen met het vaderland.
Elbert Gonggrijp
22 november 2014 — 14:48
Wauw, Alja, in een woord wauw!
alja
23 november 2014 — 17:26
dank Elbert
hans altena
23 november 2014 — 18:55
in de exacte droombeschrijvingen raak je, ik blijf het zeggen
alja
24 november 2014 — 09:17
blijf het maar zeggen 🙂