Nu het bekend is, die stugge materie waaruit
we restanten plukken, stof
scheuren, iets zachts zoeken nog waarop we
ons kunnen vlijen, veren die
scherp nog in onze billen steken, nu we het
afgeprijsd hebben tot
voordelig, een aanbieding, een buitenkans, de
laatste verleiding, nu
dat we zouden kunnen genieten van onze keuze,
de weloverwogen aanschaf, nu
verschuiven we het geheel tot een andere plek:
niet langer in het zonlicht, ergens
middenin het huis als een liefde verscholen in
het hart, verkleurd door het gebruik.
Elbert Gonggrijp
22 november 2014 — 19:45
Geen commentaar is hier overbodig dus niet ter zake doend commentaar….Mooi…