Je herinnert je best veel, zegt de allerkleinste. Het is een kwaliteit
als heel mooi kunnen kleuren blijkbaar want hij

zegt het in één zin en meteen daarna moeten we havermoetkoekjes
bakken, de laatste Duck lezen, de speeltuinenspeurtocht

afmaken en alvast het wiebelbed voor de nacht, het is heerlijk als
een ander denkt dat je dat allemaal kan.

In dromen kan ik het veranderen, het net zo organiseren dat het
lijkt alsof, hij slikt niet de kauwgombal door en er

lopen geen honden over de glijbaan, ik lig zelf te wiebelen en mijn
bed is het schip waarmee ze varen en kunnen

vliegen. In tekeningen ook. Iemand laat een ballon in de lucht en
er hangen vlaggetjes alsof het alle dagen feest is.

Ik vraag wat hij nog allemaal weet. Alles, zegt hij, behalve toen
ik nog in de buik van mamma zat, wel dat ik eruit kwam.