Er zijn mensen die alles, ongevraagd, even voor je samenvatten:
lichaamsdeel, moeilijkheidsgraad, de stand van zaken

in het algemeen, de opties, alles dat achter je ligt en dat weinige
wat ze voor jou (speciaal voor jou) kunnen doen,

gepaard gaande met omhoogstekende duimen die we echt alleen
van kinderen onder de tien accepteren en waarvan

we stellig vermoeden dat een en ander aangeboren is. Zo kwam
de andere opa van S. (8) en L (6) laatst in een

wolk van parfum aan de overkant van mijn tafel zitten met zijn
beide duimen al omhoog voordat de vraag gesteld

was, hoe is het nu met jou, bevalt het pensioen je en heb je nu
echt speciaal voor vandaag dat parfum op je gespoten.

Het was zijn zondagse ritueel, zei hij glunderend, dat van dat
geurtje. Dat verklaarde eigenlijk alles. Morgen! Maandag!