Soms verschuift er iets in de tijd. Een kleine verspreking, iets
dat te snel werd uitgesproken en nu meteen

genegeerd moet worden teneinde te vergeten, een gordijn nog
dicht en daarom alles nog te donker, een been dat

niet terug wil naar waar het lag, een hand tegen het raam, een
notitie onder de laptop die pas tevoorschijn komt

als het liggend stof weggeblazen wordt. Alsof je jezelf mee
blaast, dansen kunt, een kleine sprong wilt wagen en

op onbekend terrein terecht komt, eerst nog even blijft zweven.
Een letter die blijft hangen op het toetsenbord, een

appje niet voor jou bestemd, een deur die bij de buurman wordt
dichtgegooid, niet in dit huis. Pas na uren,

zo lijkt het, thuiskomen. In de tas iets vinden dat je zocht, een
snoepje uit een rol, kleverig, tussen het vervoersbewijs.