Veroordeeld tot elkaar, zou mijn lief zeggen. Niet van
ons want wij hebben geen relatie maar

van het stel dat hangt tegen het loketje dat bijna doorbuigt,
hij is duidelijk de persoon die zich moet melden

maar zij doet het voor hem, een verontschuldigend grapje
erbij, ach zo’n man is natuurlijk niet in staat

tot, niet tot antwoorden en niet tot haar thuislaten. Altijd
neig ik tot een cynische opmerking, in geen

geval ben ik jaloers, zeker niet op de identieke broek, kort,
de fietskuiten, dik, maar liever schrijf ik het

op. Een triomfantelijk hoera daarbij! Bij mijn postcode
twijfel ik, nog even kijk ik om me heen

maar post komt ook al jaren niet meer aan. Terwijl het stel
de fietsketting nog moet losmaken, ben ik al thuis.