Mannen in bed vertragen de besluitvorming. Zoals herinneringen
ons tegenhouden, ingevuld worden door een aarzelend
brein. Ook hun afwezigheid doet dat. We willen uitstel, we nemen
het. Het zijn details in dromen waarover we struikelen.
Een man in een rood regenpak staat op de stoep, we kennen geen
man in regenpak, even later zit hij in een bootje en
zwaait er een baby naast hem die een pop in zijn armpjes wiegt.
We kunnen alleen maar denken dat ze alle drie
verdrinken. Zo’n regenpak zuigt zich naar de bodem en we weten
nu al dat die man niet reddend zwemmen kan. Gewoon
omdat hij daar niet aan denkt. We durven niet meer in bad daarna.
De ramen zijn nat, uit mijn vingers drupt stroop of
honing van een verkeerde kleur. Alles kleeft aan elkaar, onmogelijk
iets anders te verzinnen dan een onbegrijpelijk vers.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x