Er zijn van die gevallen die als ze werkeloos zijn nog hun
broodtrommel vullen en dezelfde saaie route

nemen als voorheen om de buitenwereld en zichzelf te
overtuigen van een succesvol bestaan,

een beetje zoals beweren dat je elke ochtend voor half zeven
je eerste gedicht af hebt en daarna aan de rest

schrijft terwijl je op één oor onder de vracht dekens ligt.
Zoals spijbelen op school en na de gemiste

gymles je hoofd onder de kraan houden zodat het lijkt of
je enorm gezweet hebt, in de achtertuin onder

de struiken liggen maar op het juiste moment door het hek
van de voortuin tevoorschijn komen of net

op tijd nog het spoor slagroom rond je lippen weg te vegen
en hoofdschuddend niets van een taart te weten.