Zelfs een fake-glimlach, zegt de heer B., houdt je langer gezond.
Mijn ouders zouden niet hebben geweten wat ‘fake’

is maar de groep knikt instemmend. Ze krijgen een kopietje van
het krantenartikel dat wetenschappelijk bewijs levert

en mevrouw W. glimlacht zo vreselijk lief maar dat is omdat ze
slaapt met haar ogen open en gewoon weggegleden is

op mijn stem en in het verhaal. Haar buurvrouw is nog boos op
mevrouw C. die, expres, zegt zij, alle deurposten

van gang B. beschadigt door er tegen aan te rijden met dat klere
ding van haar en de heer K. legt zijn stok op tafel

omdat hij dan sneller kan slaan. Alles beter dan de apathie uit
het boek, het niet communiceren van een heel

gezin, de Berlijnse muur in een achtertuin * en het reeds bekend
gemaakte kerstmaal van hun kok. Dank u wel, zegt W.

 

 

*uit Het zwijgen van Maria Zachea, Judith Koelemeijer