Ik mis het konijn in de armen van het kind of de dansende vader
die even op zijn tenen mag staan, ik ben

een meisje dat een moeilijk woord uitlegt en net zo opgewonden
als iedereen die voor mij het gordijn open en dicht

mocht schuiven maar ik mis het attribuut en volgens de camera
loop ik steeds meer naar rechts zodat ik van het

beeld afkukel, hee kom terug jij, altijd op zoek naar de uitgang.
Een uitgang. Achterin een heel oud pand staan

honderd lege stoelen en als ik mijn best doe worden ze gevuld.
Ik heb dit geoefend. Ik heb even zo veel keren de zin

herhaald en de betekenis, alles om in één minuut zelf aanwezig
te zijn. Hai, zeg ik, ik hou van taal en daarom….

En dan bedank ik iedereen voor deze mini productie waarin het
kind terug is en het dier danst en de vader ontsnapt.

 

(we deden Achterwerk in de Kast na voor een pitch van Reuring
in Groots Alkmaar)