Maar waarom zou je het doen? vraagt een kind, waarom zou je
alles opschrijven? Nou misschien om dat ‘breder’

worden, denk ik, maar ik zeg omdat ik dat altijd gedaan heb,
omdat ik niets anders kan, omdat ik niets wil vergeten,

weet jij bijvoorbeeld nog hoe? Maar hij schudt zijn hoofd, voor
het eerst in al die jaren, en zegt niets te willen

weten, niets te willen onthouden, althans niet met die dwang
waarop ik dat doe, dingen die belangrijk zijn

heb je sowieso in je hoofd, toch? Maar bij thuiskomst noteer
ik dat. Er is namelijk niemand aan wie ik het vertellen

kan. Dat is natuurlijk ook een reden voor het schrijven, dat was
het altijd al. Maar heel even denk ik ook, o wat heerlijk,

wat vreselijk fijn, om niets te moeten onthouden, weten, doen,
en alleen te genieten, te ervaren zonder meer, toch?