Als het opruimen van kleding, het eindelijk los laten van
bepaalde stofjes en patronen en de herinnering aan

waar en hoe we ze droegen, toch iets van opluchting geeft,
wat zou het dan voor een gevoel veroorzaken als

we de boekenkast leeghaalden of de zolder. We hebben het
eerder gedaan en we missen nog steeds dat wat

we toen, schijnbaar snel en ongevoelig, aan de kant van de
weg zetten en toch weten we iets van vrijheid,

opluchting, ruimte, een nieuw begin. Je voornemen om geen
taart meer te eten, niet meer tegen de deurpost te

botsen, niet meer met een aanloopje in zijn armen, elke datum
van betekenis opnieuw te beginnen, hetzelfde als

dit: als we nu eens een heel lange luie bank gingen neerzetten
op de plek van al die boeken, zouden we dan niet…?