Het zijn de woorden die het erger maken. Een leermoment,
noemt de een het en hoewel ik knik, onzichtbaar

want achter het scherm verscholen, en niet weet wie er moet
bijscholen, denk ik meteen aan het vermaledijde

doel, focus, resultaat van een coach lang geleden. Of ik ook
wel wist waar ik over vijf jaar zou zijn?

Ik grapte toen ‘nergens’ maar mijn focus moest natuurlijk
scherper gesteld, hij rechtop aan tafel tegenover

en niet in mijn zachte bed en ik eindelijk serieus. Vijf jaar was
zo voorbij trouwens. Na het leermoment komt

de aanval, althans, er volgt een verontschuldiging, een trappelend
ongeduld, een stampvoetende vrouw en een ontkenning.

Ook daarin ben ik heel sterk. Ik ga alvast schone lakens pakken,
het verstand uitschakelen en tot tien tellen.