Hij heeft de vrijheid niet nodig, hij pakt haar zo wel. Een
man die geen agenda voert, heeft ook geen gevoel

van opluchting bij het doorstrepen van afspraken, beseft
niet de druk van een planning of het gemak van

een ritme. Gewoon doen wat er in hem opkomt op een moment
dat hij zelf verkiest. Zo gaat dat met liefde evenzeer.

Alleen komen telt. En komen doe je alleen als je echt wilt.
Daar kan geen streep tegenop. Nooit hoor je hem

roepen dat het een kwestie van prioriteiten is, hij kent geen
‘maar’ of ‘bijna’. Tijd bestaat niet dan in ‘zijn

tijd’ en dat is altijd. Het maakt niet veel gelukkiger overigens.
Ik zet een hartje bij maandag en omcirkel het.

En dat immense gevoel van vrij zijn als ik dat morgen weer
wegveeg, dat bruuske gebaar van zelfstandigheid.