Een verandering hoeft niet iets groots te zijn. Een kleine verschuiving
zoals die drie centimeter naar rechts die mijn moeder

aanhield als ze afstofte en naar iets op zoek was in mijn kamer. Voelen
dat er iets gewijzigd was maar niet meteen weten

wat. Niet zien dat iemand een bril draagt, vergeten dat iemand een snor
had, geen vingerafdrukken zien op het papier dat zij

omsloeg. De schaar die het rokje net iets korter maakte, de zoom net
iets zwaarder omdat ik nietjes gebruikte in plaats van

draad, het te diep uitgesneden truitje elke keer naar boven trekken als
zij keek en doen alsof we niet waren gegroeid tijdens die

korte afwezigheid zoals kruimels haastig inslikken, de mond aan de
handpalm afvegend. Ouder worden zonder te

leren van. Op je tenen staan bij gebrek aan hakken. Je pony knippen
maar niet in de spiegel kijken en dan hard blazen.