Misschien zijn woorden zoals de planken die hij zich verzamelt,
een voorraad voor een verbouwing die nooit afkomt.

Hout dat hij van overal meeneemt en in zijn onderkomen stouwt
want je weet maar nooit, voorbereid zijn op iets waarvoor

nu nog geen handelingen verplicht zijn maar in de toekomst zul
je zien hoe juist hij het ingeschat heeft. Als er nu

maar genoeg ligt is de constructie ook duidelijker, een schets
logischer. Het teveel verdwijnt vanzelf bij een koude

winter. Zo kan een verhaal mij warm houden, een boek mijn dak
zijn, een hoofdstuk zelfs de perfecte uitgang, hoef ik nooit

te zoeken naar een oplossing omdat in mijn hoofd de missende
letter ligt, de juiste combinatie voor een vervolg,

en als ik maar genoeg spaar en nergens overdrijf heb ik genoeg
voor de komende jaren, gelegenheden en mensen.